Het craniosacrale systeem

Dit is bekend als de schedelbotstukken, hersenvliezen, heiligbeen en zenuwstelsel. 

Het is een samenvoeging van de termen cranium (schedel) en sacrum (heiligbeen). Tussen de schedel en het heiligbeen zit het hersenvlies vast, als bescherming voor de zeer kwetsbare hersenen en het ruggemerg. Middels het hersenvocht ontstaan ritmische bewegingen tussen de bovengenoemde structuren. Het ritme stimuleert het transport van belangrijke voedings- en afvalstoffen door de celwand. Door bijvoorbeeld een ongeluk kan dit ritme verstoord worden en raken de schedel en de daarbinnen gelegen structuren gespannen. Hierdoor kunnen lichamelijke of psychische klachten ontstaan. De osteopaat kan op een indirecte manier de spanning in de schedel beïnvloeden. Deze technieken worden veel gebruikt bij (huil)baby’s.

Voorbeeld:

Het doel van een craniosacrale behandeling is om de bewegingsbalans (tussen links en rechts, boven en beneden) in het totale lichaam te herstellen zodat allerlei fysiologische processen zo optimaal mogelijk kunnen plaatsvinden. Verstoringen hiervan kunnen hersteld worden met subtiele manipulaties. 

Verstoringen kunnen voorkomen bijv. na een ongeval waarbij iemand aan zijn hoofd of nek geraakt wordt of na doorgemaakte ziekte zoals hersenvliesontsteking, een hevige voorhoofdsholte ontsteking of als gevolg van beperkende invloed van het spierstelsel m.n. van nek en schouders, maar ook aandoeningen zoals migraine en gevolgen van zware bevallingen (bij kinderen) etc. Opmerking: Cranio-sacrale behandelingen worden niet alleen toegepast op de schedel, maar op het totale lichaam, want cranio-sacrale bewegingen ontstaan weliswaar in het hoofd maar verlopen over het hele lichaam (het hele lichaam doet mee). Dus ook bij (lage) rugklachten of knieklachten kan het voorkomen dat de osteopaat cranio-sacraal gaat behandelen.